Elk bier heeft zo zijn verhaal. Toegegeven, sommige verhalen zijn nou eenmaal interessanter dan anderen, maar in de rubriek ‘Over Het Bier’ doe ik uit de doeken hoe een bepaald bier tot stand is gekomen en wat de gedachte erachter is. In sommige gevallen is de gedachte vooraf geheel anders dan dat er uiteindelijk uit voortvloeit, maar dat mag de pret allemaal niet drukken. Deze keer ga ik in op het derde bier, de Brut IPA
Brut IPA
Na de toegankelijke Hopblond dit voorjaar en de bijzondere American Stout van 2019 heb ik besloten om weer een aparte stijl te gaan brouwen. Brut IPA als stijl was voor mij direct een interessante, omdat tot kort geleden deze stijl nog eigenlijk helemaal niet bestond. Na de gigantische populariteit van de New England IPA (NEIPA), een subvariant van de IPA met minder alcohol en een enorme hoeveelheid tropische hoparoma’s en een volle body, kwam er vanuit de Verenigde Staten een tegengeluid hierop: De Brut IPA.
De uitvinding van de stijl wordt toegeschreven aan Kim Sturdavant, de brouwmeester van Social Kitchen and Brewery in San Francisco. Die gebruikte een speciaal enzym, amyloglucosidase, om alle suikers in een IPA om te zetten naar vergistbare suikers. Dit leidde tot een uitermate droog bier, bruisend, fris en met name citrusaroma. Binnen de wereld van IPA een volledige tegenhanger van de NEIPA.
Het maken van een Brut IPA is niet zonder uitdaging. De stijl is nog niet 100% bepaald, dus er is nog ruimte voor enige invulling. In het najaar van 2019 besloot ik samen met 5Hoog brouwmaat Patrick om eens een poging te wagen. Hoewel het bijzondere enzym voor ons niet te verkrijgen was, hadden wij een paar andere oplossingen om het bier zo droog mogelijk te krijgen:
1. Maischen op 63 graden (beta-amylase) voor de gehele maischtijd
2. Alleen gebruik maken van pilsmout en rijstvlokken, met een ruime hoeveelheid volledig vergistbare brouwsuiker toevoegen bij de kook.
3. Het gebruiken van meerdere gistsoorten. De hoofdvergisting zou verlopen met Fermentis US-05, een zeer neutrale bovengist met goede vergistingsgraad. Deze zou op zichzelf helaas nog niet ver genoeg komen. Daarom kochten we ook een zakje champagnegist, een gistsoort die zeer droog uit kan vergisten en die als bonus ook nog een een kenmerkende champagnesmaak afgeeft. Deze gist was na een week toegevoegd in het vergistingsvat om de US-05 te ondersteunen met de laatste suikers.
Zoals bij iedere IPA is de hopkeuze cruciaal voor het eindproduct, zowel qua bittereigenschappen als (minstens zo belangrijk) het aroma.
Om zo dicht mogelijk bij het beeld van een champagne-IPA in de buurt te blijven en deze eigenschappen te benadrukken kwamen we uit bij twee hopsoorten: de Nieuw-Zeelandse Nelson Sauvin en de Franse Hallertau Blanc. Beide hopsoorten hebben aromatische eigenschappen die doen denken aan witte wijn, een duidelijke keuze voor het bier dat wij wilden maken. Uiteindelijk kozen we voor een mengsel van beide.
Het eindresultaat van deze proefbatch was een bijzonder strak bier. Hoewel hij niet volledig in lijn was met de stijlvereisten (niet droog genoeg, hoparoma niet uitgesproken genoeg), bleek hij juist bijzonder goed uitgebalanceerd te zijn. Het kleine beetje body en suiker dat resteerde, samen met het karakter van de champagnegist en wijn-achtige hopsoorten was juist een echt genietersbier geworden, feestelijk en verfrissend. Jammer van de stijlvoorschriften, maar hier hoefde niets meer aan te gebeuren!
In het groot brouwen
Het bier is op 24 september bij de Noord-Hollandse Bierbrouwerij in het groot gebrouwen, helaas door de invloed van Corona kon ik zelf niet bij het brouwen aanwezig zijn en daarom heeft brouwer Kees zich over het bier ontfermd. Een kleine wijziging is aangebracht in de aromahop, waarbij alle Nelson Sauvin is vervangen door Hallertau Blanc. Aangezien beide hopsoorten als elkaars vervanger worden gezien zal dit voor het aroma weinig uitmaken. Op 16 november wordt het bier gebotteld en bepalen we de hoeveelheid bottelsuiker en hiermee het koolzuurgehalte. Voor een Brut IPA is het in principe de bedoeling dat het een sterk bruisend bier is, maar uit ervaring blijkt dat dat eigenlijk gewoon niet zo lekker drinkt. Toch maar weer een beetje afwijken van de stijlvoorschrift…
Na 2 à 3 weken in de warmtekamer wordt het bij mij afgeleverd en kan ik de eerste test gaan doen. Best een beetje spannend, want ik heb er zelf niet bij kunnen zijn. Ik houd jullie op de hoogte!
0 reacties